ชวนคิด : ถูกจับขึ้นเว็บ

ชวนคิด : ถูกจับขึ้นเว็บ (#Caughtintheweb)

ถูกนำเรื่องไปเล่าสู่กันฟังในสื่อจนทัวร์ลง เราได้ยินได้เห็นเรื่องชาวบ้านจากทุกมุมของสังคมในสื่อ ซึ่งเรื่องในหนังก็สะท้อนสังคมมา คือ หญิงสาวนั่งรถประจำทาง ในที่นั่งผู้สูงอายุ คนทั้งรถก็เห็น หญิงสาวก็ตอบไปอย่างไม่มีอารมณ์ แล้วถูกเผยแพร่คลิป ออกสื่อ จนทัวร์ลง และจบด้วยคำว่าเรื่องพลิก ดังคำว่า คำพูดสามารถทำให้คนมีความสุข แต่ก็สามารถฆ่าคนได้เช่นกัน
นึกถึง ความสัมพันธ์ของคนหลายกลุ่ม 1) บางคนพลาดไปชั่วขณะ แล้วถูกขึงขึ้นเว็บ เหมือนลัทธิล่าแม่มด 2) ตัวเอกที่จับแม่มดได้ ก็เหมือนนักข่าว ยูทูปเปอร์ ที่จะเลือกเล่า เพื่อขึงแม่มดลงทัณฑ์ 3) ผู้คนที่มุงดู เอาหินปา โห่ร้อง แล้วรู้สึกโล่ง ผ่อนคลาย มีความสุข เป็นเรื่อง #สุจริตยุคล่าแม่มด ที่แม่มดมักไม่รอด ในชีวิตจริง พบว่า ผู้คนกล้าเล่ามากขึ้น แต่คดีพลิกก็เยอะ อาทิ รองเท้าแอบถ่าย มะพร้าวสามลูก ครูจอมทรัพย์ ไม่อยากเป็นป้าแต๋น

หรือ คิดสร้างสรรค์ ด้วยการ จับเรื่องดีดีมาเล่า ซึ่งเราทำกันเป็นอาชีพ ทุกคนต่างได้ประโยชน์ อาทิ ผลประกวด รับตำแหน่งใหม่ ขึ้นป้ายร้อยเต็ม เพื่อนเปิดร้าน หรืออบรมสัมมนา เรียกว่า #ถูกจับขึ้นเว็บ แบบ win&win

IMDB Rating : 6.5 / 10

https://www.thaiall.com/handbill/getapart.php?k=top-44

หลีกเลี่ยงการตรวจสอบค่า null ตอนที่ 2 (ปรับจาก code คุณสมเกียรติ)

work ซึ่งใช้ try catch จับ NullPointerException
work ซึ่งใช้ try catch จับ NullPointerException

เป็นวิธีแรก ที่อ่านพบจากโพสต์ของคุณสมเกียรติ
คือ การไม่ตรวจสอบ null value ในขณะประมวลผล
แต่ใช้การ try catch ตรวจ NullPointerException
ครอบการเรียกใช้ method ไว้ ซึ่ง code ที่เปลี่ยนแปลงมีเพียง work.java
ผลลัพธ์ที่ได้คือ
1burin
Null Pointer Exception
โดย code ทั้งหมดมี 3 แฟ้มมีดังนี้
1. แฟ้มแรก คือ Work.java
public class Work {
public static void main(String args[]) {
Work job = new Work();
try { job.call(); }
catch(NullPointerException e) {
System.out.println(“Null Pointer Exception”);
}
}
void call() {
PersonDAO personDAO = new PersonDAO();
Person person1 = personDAO.getPersonByID(1);
person1.setName(“burin”);
System.out.println(person1.getID() + person1.getName());
Person person2 = personDAO.getPersonByID(11);
person2.setName(“tui”);
System.out.println(person2.getID() + person2.getName());
}
}
2. แฟ้มที่สองคือ PersonDAO.java
public class PersonDAO {
public Person getPersonByID(int personID) {
Person person = null;
if (personID < 10 && personID > 0) {
person = new Person();
person.setID(personID);
}
return person;
}
}
3. แฟ้มที่สามคือ Person.java
public class Person {
private int id;
private String name;
public void setName(String s) { name = s; }
public void setID(int i) { id = i; }
public int getID() { return id; }
public String getName() { return name; }
}
ตอนที่ 1 เตรียม code สำหรับการเริ่มต้น

ภาษาจาวาโยนความผิด ใครรับก็รับไป

throws exception
throws exception

บางคนบอกว่า ชีวิตจริงดั่งละคร
บางคนก็บอกว่า ละครนั่นหละชีวิตจริง

วันนี้เจอว่าภาษาคอมพิวเตอร์ เขามีให้จับผิด
แล้วยังเปิดให้โยนความผิดได้ ใครรับก็รับไป
ถ้าไม่มีใครรับ คุณโอบอกว่าสุดท้าย JVM ก็ต้องรับไป

ภาษาคอมพิวเตอร์ก็เหมือนกับชีวิตจริง .. มีดราม่า

มีให้เลือกว่าจะโยนความผิดให้ใคร
คลาส y มีเมทธอด yy ซึ่งคาดว่าทำเรื่องผิดพลาดไว้
แต่ไม่อยากตรวจจับด้วยตนเอง ด้วยเหตุผลนานา
บอกว่าใครใช้ฉัน .. ก็รับความผิดฉันไปด้วย
เมื่อมีการเรียกใช้ yy ต้องเพิ่มการจับว่า ถ้าพบจะทำอะไร
เพราะมีผิดให้จับแน่นอน .. กำหนดมาอย่างนั้น

นั่งทวน slide เรื่องข้อยกเว้น .. อยู่ครับ