มนุษย์เคยชินกับ “การไม่ใช้ความรู้เป็นฐานในการดำเนินชีวิต”
พระบางรูป เทศให้คนยึดทางสายกลางและอยู่ในศีล แต่ตนเองทำผิดศีลเป็นนิจ
ชาวนาบางคน มีภูมิปัญญาใช้ควายไถนา แต่ตนเองขายควายซื้อรถไถ
ตำรวจจารจรบางคน ตรวจใบขับขี่ของประชาชน แต่ตนเองไม่พกใบขับขี่
ครูบางคน สอนนักศึกษาว่าการดื่มสุราไม่มี แต่ตนเองตั้งวงทุกเย็น
เจ้าของร้านบางคน สั่งให้พนักงานบริการให้ดี แต่ตนเองปั้นหน้ายักใส่แขก
นักการเมืองบางคน ชูนโยบายพัฒนาประเทศ แต่ตนเองรับใต้โต๊ะ
ผู้ผลิตบางคน ต้องการผลิตสินค้าที่มีคุณภาพ แต่ไม่มี QC