ประชุมวิชาการระดับชาติ

งานประชุมวิชาการระดับชาติ ด้านคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ (NCCIT07 = The National Conference on Computing and Information Technology 2007) ครั้งที่ 3 ถูกจัดขึ้นที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ โดยคณะเทคโนโลยีสารสนเทศ คณะวิทยาศาสตร์ประยุกต์ คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม และความร่วมมือทางวิชาการจากสถาบันพันธมิตรทั้งใน และต่างประเทศ ในปีนี้มหาวิทยาลัยโยนกเข้าร่วมเป็นปีแรก ทำให้ผู้เขียนมีโอกาสเก็บข้อมูลจากการร่วมประชุมมาเล่าต่อ หาข้อมูลเพิ่มเติมได้จาก www.nccit.net

สุดยอดวิทยากรรับเชิญ 4 ท่านจากประเทศอเมริกา ประเทศออสเตเรีย และประเทศไทย ท่านแรกคือ Dr.Arkady Zaslavsky จาก Monash University บรรยายเรื่อง Agent Technology in Pervasive Computing Systems ท่านที่สองคือ Dr.Gary G. Yen จาก Oklahoma State University บรรยายเรื่อง Computational Intelligence and Evolutionary Computation: Fundamentals and Applications ท่านที่สามคือ ดร.ภาสกร ประถมบุตร จาก NECTEC บรรยายเรื่อง Intelligent Transportation System ท่านที่สี่คือ ดร.ชิดชนก เหลือสินทรัพย์ จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย บรรยายเรื่อง Data Mining

ภาคบ่ายของทั้ง 2 วันจะแบ่งกลุ่มย่อยเข้าแต่ละห้อง เพื่อรับฟังการนำเสนองานวิจัยของผู้ที่ต้องการนำเสนอผลงานของตนจากสถาบันต่าง ๆ ที่ส่งเข้าไป แต่ละห้องดูแลโดย Chair Session และ Co-Chair Session เป้าหมายของผู้นำเสนอมีหลากหลาย เช่น อาจารย์รับฟังเพื่อนำไปพัฒนาการสอน ผู้ประกอบการหาข้อมูลไปพัฒนาองค์กร อาจารย์นำเสนอเพื่อประกอบการขอตำแหน่งทางวิชาการ หรือเป็นเงื่อนไขการสำเร็จการศึกษาของมหาบัณฑิต เป็นต้น ตัวอย่างกลุ่มนำเสนอเช่น กลุ่มเทคโนโลยีสารสนเทศ กลุ่มวิทยาการคอมพิวเตอร์ กลุ่มคอมพิวเตอร์ศึกษา กลุ่มวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ กลุ่มคอมพิวเตอร์ธุรกิจ กลุ่มเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์

แต่ละคนมีเวลานำเสนอเพียง 10 นาที และตอบข้อซักถาม 5 นาที เชื่อว่าเป็นช่วงเวลาที่น้อยเกินไปสำหรับผู้นำเสนอ เพราะทุกงานใช้เวลาพัฒนาหลายเดือนด้วยความทุ่มเท เรียนรู้เรื่องใหม่ ลองผิดลองถูก พิสูจน์สมมติฐาน บันทึกผลการดำเนินงาน เขียนรายงานการทดลอง เขียนบทข้อสรุป และนำเสนอต่อคณะกรรมการพิจารณา ผู้นำเสนอทุกคนเชื่อว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น จึงมีผลงานที่ยอดเยี่ยมมาพัฒนาโลกของเราให้เจริญยิ่งขึ้นต่อไป

จากการเข้าร่วมรับฟังการนำเสนอบทความวิจัยด้านเทคโนโลยีสารสนเทศของนักศึกษา และอาจารย์ในกลุ่มวิทยาการคอมพิวเตอร์ที่มาจากทุกภาคของประเทศ เครื่องมือที่ใช้นำเสนอคือโปรแกรม Powerpoint ผู้นำเสนอทุกท่านนำเสนออย่างเป็นขั้นตอน มักเริ่มจากชี้แจงวัตถุประสงค์ ทบทวนวรรณกรรม ทฤษฎีที่ใช้ ผลการดำเนินงาน และบทสรุป เวลาที่ใช้นำเสนอทั้งหมดให้ไว้ไม่เกิน 15 นาที และเชื่อว่าผู้นำเสนอทุกคนรู้สึกว่าน้อยเกินไป เพราะมีเรื่องที่ต้องชี้แจงมากมายจนหัวหน้าห้องนำเสนอ (Chair Session) ต้องกดกริ่ง เพื่อส่งสัญญาณว่าหมดเวลาแล้ว การซักถาม หรือเสนอแนะจากผู้ร่วมรับฟังเป็นไปอย่างจำกัดด้วยเงื่อนไขด้านเวลา เพราะต้องกำหนดตารางคิว (Queue) ให้กับผู้นำเสนอได้นำเสนอผลงานครบทุกคนในเวลาที่จำกัด

หัวข้อที่ผู้เขียนประทับใจมี 4 เรื่อง โดยพิจารณาจากหัวข้อ และการเตรียมตัวของผู้นำเสนอ เรื่องแรกคือ การประยุกต์เอเจนท์แบบเคลื่อนที่สำหรับการประมูลอิเล็กทรอนิกส์ โดย จามิกร หิรัญรัตน์ จากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เรื่องที่สองคือ การแก้ปัญหาความกำกวมของคำโดยใช้เทคนิคการตัดคำสำหรับคลังข้อความ Senseval-2 โดย กาญจนา ทองกลิ่น จากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เรื่องที่สามคือ การจำแนกบรรทัดข้อความออกจากคัมภีร์ใบลาน โดย โอฬาริก สุรินต๊ะ จากมหาวิทยาลัยมหาสารคาม เรื่องที่สี่คือ เปรียบเทียบประสิทธิภาพวิธีการไขว้เปลี่ยนใน LZWGA โดย สมรักษ์ นุ่มนาค จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

ทฤษฎีที่ถูกกล่าวถึงบ่อยครั้งในการนำเสนอของกลุ่มวิทยาการคอมพิวเตอร์ คือ ขั้นตอนเชิงพันธุกรรม (Genetic Algorithm) เป็นทฤษฎีที่จําลองกระบวนการวิวัฒนาการทางธรรมชาติ คือ การคัดเลือกที่อาศัยฐานความคิดทางพันธุกรรมในการถ่ายทอดลักษณะจากรุ่นสู่รุ่น ที่สามารถนําไปใช้หาคําตอบที่เหมาะสมที่สุดของแต่ละปัญหา ซึ่งมีขั้นตอนหลัก 3 กระบวนการ คือ การคัดเลือก (Selection) การสับเปลี่ยนค่าโครโมโซม (Crossover) และการกลายพันธุ์ (Mutation)

มีทฤษฎีมากมายในโลกเทคโนโลยีสารสนเทศที่ถูกพัฒนาขึ้นใหม่ อาจมีหลายทางเลือกในแต่ละทฤษฎี จึงมีการวิจัยเชิงเปรียบเทียบที่ผสมผสานหลายทฤษฎีเข้าด้วยกันอยู่เสมอ การศึกษาเหล่านั้นนำไปสู่การพัฒนาทฤษฎีใหม่ ทางออกที่เหมาะสม หาข้อสรุป หรือแก้ข้อสงสัยจากสมมติฐาน เป็นสิ่งที่ต้องใช้เวลาเรียนรู้ หาปัญหา หาวิธีแก้ ทดสอบใช้งาน ปรับปรุงให้ดีขึ้น หาปัญหาใหม่ และหาวิธีแก้ไขใหม่ จะดำเนินเป็นวัฎจักรอย่างนี้เรื่อยไปตราบเท่าที่ยังมีมนุษย์ขี้สงสัยอยู่ในโลกนี้

ในแวดวงวิชาการมีแหล่งความรู้ใหม่ที่เป็นนวัตกรรมในแต่ละสายวิชา คือ วารสารวิชาการ และการประชุมวิชาการ ซึ่งความรู้ที่เข้าไปเผยแพร่ใน 2 แหล่งข้างต้นจะต้องได้รับการคัดกรองจากผู้ทรงคุณวุฒิในสายวิชานั้น ว่าผลงานที่ส่งไปให้เพื่อนอ่าน มีคุณภาพที่ถูกประเมินและถึงเกณฑ์ที่ยอมรับว่าเผยแพร่ได้ จำนวนผลงานในวารสารวิชาการจะมีเล่มละประมาณ 15 เรื่อง เพราะจำกัดด้วยจำนวนหน้าพิมพ์ และการพิจารณาจะเข้มข้นกว่า ผู้ส่งผลงานอาจต้องส่งผลงานที่ถูกปรับแก้หลายครั้งจนกว่าจะได้รับคำว่าผ่าน แต่การประชุมวิชาการมักมีข้อจำกัดด้านเวลา ดังนั้นผลการพิจารณาจึงมีเพียงผ่านหรือไม่ผ่านในรอบเดียว แต่ข้อดีคือรองรับจำนวนผลงานได้มากกว่าถึง 150 ผลงาน มากหรือน้อยกว่านี้ก็ขึ้นกับนโยบายของการจัดการประชุม เพราะมีตัวแปรเรื่องค่าใช้จ่าย และจำนวนวัน

เมื่อ 7 – 8 กรกฎาคม 2559 ผู้เขียนได้เข้าร่วมการประชุมวิชาการระดับชาติด้านคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ มีองค์กรร่วมจัดงานถึง 18 หน่วยงาน และจัดต่อเนื่องมาทุกปีตั้งแต่ปี 2548 – 2559 แล้วในปีที่ 12 กำหนดจัดงานขึ้นที่จังหวัดขอนแก่น โดยมี รศ.ดร.พยุง มีสัจ เป็นเจ้าภาพในงาน IC2IT และ ผศ.ดร.สุจิน บุตรดีสุวรรณ เป็นเจ้าภาพในงาน NCCIT หัวข้อที่น่าสนใจมีมากมาย หากสนใจหัวข้อใดก็เลือกเข้ารับฟังการนำเสนอบทความนั้นตามห้องที่กำหนด แต่ไม่อาจรับฟังได้ทุกเรื่อง เพราะมีการแยกห้องนำเสนอเพื่อให้การนำเสนอบทความทั้งหมดอยู่ในระยะเวลา 2 วัน

ในการประชุมนี้เปิดรับบทความวิชาการที่เกี่ยวข้องกับ 5 หัวข้อหลัก ที่กำหนดขึ้นเพื่อเป็นขอบเขตให้ผู้สนใจเข้ารับฟัง หรือส่งผลงานเผยแพร่ ประกอบด้วย Data Mining and Machine Learning, Data Network and Communication, Human-Computer Interface and Image Processing, Information Technology and System Engineering, Computer Education บทความที่ส่งให้เข้ารับการพิจารณาจะผ่านการอ่านโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน และต้องได้รับคำว่าผ่าน 2 ใน 3 ท่าน จึงจะนำเสนอในการประชุมได้ ปี 2559 มีผลงานภาษาไทยส่งเข้าไป 218 บทความ แต่ผ่าน 127 บทความคิดเป็นร้อยละ 58 หากสนใจเข้าร่วมแล้ว ในประเทศไทยยังมีการประชุมวิชาการด้านคอมพิวเตอร์ที่จัดขึ้นเป็นประจำอีกหลายงาน เช่น ACTIS, NCOBA, NCCIT, IC2IT, ECTI, NCIT, IEC, NCTECHED, KDS, JCSSE, TECHCON, KUSRC, SKRU, EDTECH เป็นต้น ที่จัดในช่วงเวลาที่แตกต่างกันไป