# 203 บทบาทของเครื่องบริการอีเมล
24 สิงหาคม - 30 สิงหาคม 2552
จดหมายอิเล็กทรอนิกส์ (Electronic Mail) หรืออีเมล (e-Mail) เป็นสิ่งที่มนุษย์ยุคเทคโนโลยีสารสนเทศรู้จักคุ้นเคยทุกคน ถ้าเป็นผู้ใช้ที่ใส่ใจกับกิจกรรมในโลกเสมือนจริงมักมีคนละหลายบัญชี เพื่อใช้บริการตามเงื่อนไขของกิจกรรมแต่ละลักษณะ เช่น อีเมลเพื่อการสื่อสารในองค์กร อีเมลเพื่อใช้กับโทรศัพท์เคลื่อนที่ อีเมลเพื่อความบันเทิงหรือเสริมการทำงานให้มีประสิทธิภาพ เป็นต้น ปัจจุบันสิ่งที่ถูกยอมรับให้นำมาใช้แสดงความมีตัวตนในโลกเสมือนจริงคืออีเมล สามารถเทียบได้กับบัตรประชาชน และนับวันอีเมลจะถูกนำมาใช้ยืนยันตัวตนแทนบัตรประชาชนเพิ่มขึ้น เช่น การซื้อขายสินค้าในโลกเสมือนจริงจะถามถึงบัตรประชาชนน้อยมาก การสมัครสมาชิกในกลุ่มเครือข่ายก็จะใช้อีเมล
เครื่องบริการอีเมลมักแบ่งบริการได้ 2 ประเภทคือ บริการรับอีเมลจากผู้ส่งที่มีบัญชีอีเมลในระบบใดใด และบริการส่งอีเมลออกเครื่องบริการของตนไปยังผู้รับที่มีบัญชีอีเมล ในการใช้บริการทั้งสองประเภทยังแบ่งวิธีการติดต่อกับผู้ใช้ไปยังเครื่องบริการได้ 2 วิธี คือ การเชื่อมต่อแบบเว็บเมล (Web-based Mail) ที่ผู้ใช้สามารถใช้งานผ่านโปรแกรมเว็บบราวเซอร์ต่อตรงเข้าไปใช้บริการ โดยข้อมูลทั้งหมดยังอยู่ในเครื่องบริการ จึงสามารถใช้งานจากเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องใดก็ได้ บริการนี้เหมาะกับนักเดินทาง หรือนักศึกษาที่ไม่มีเครื่องคอมพิวเตอร์ประจำตัว อีกวิธีคือ การเชื่อมต่อแบบใช้โปรแกรมจัดการเมลฝั่งผู้ใช้ (Client Mail Manager) ที่ผู้ใช้ต้องติดตั้งโปรแกรมสำหรับดาวน์โหลดอีเมลเข้าไปจัดการในเครื่องส่วนตัว สามารถอ่าน เขียน หรือส่งได้รวดเร็ว จัดการทั้งแบบออนไลน์และออฟไลน์
ประเด็นที่มักถูกกล่าวถึงเกี่ยวกับเครื่องบริการอีเมลคือ การกรองอีเมลขยะมีผลให้จำนวนอีเมลในกล่องอีเมลเข้าลดลง เช่น hotmail.com มีระบบกรองที่ละเอียดจนอีเมลที่ดีอาจถูกจัดเป็นอีเมลขยะ เพราะอีเมลเหล่านั้นไม่ผ่านกำแพงนโยบายที่ตั้งขึ้นเพื่อคัดแยกอีเมล ส่วนการกรองอีเมลขาออกจากเครื่องบริการในองค์กรส่วนใหญ่มักไม่ได้รับความสำคัญ เพราะทุกวันนี้ผู้ใช้แต่ละคนมักได้รับอีเมลขยะวันละหลายฉบับที่เป็นเครื่องยืนวันว่ามีเครื่องมากมายถูกทำให้เป็นเครื่องส่งอีเมลขยะทั้งแบบตั้งใจโดยกลุ่มทำงานที่บ้าน (Work At Home) และการยึดเครื่องของไวรัสแล้วตั้งเป็นฐานส่งอีเมลขยะโดยเจ้าของเครื่องไม่ทราบ นี่คือปัญหาของอีเมลขยะที่ยังจะอยู่คู่กับมนุษย์ไปอีกนานเท่านานตราบเท่าที่มนุษย์ยังมีความโลภ และเห็นความเสียหายของผู้อื่นเป็นความสุขส่วนตน
