# 189 ฐานข้อมูลข่าวสารคือบทเรียนของชีวิต
18 พฤษภาคม - 24 พฤษภาคม 2552
ปัจจุบันคนจำนวนไม่น้อยมีความสุขกับการเสพข้อมูลจากสื่อหรือสร้างสื่อให้คนเสพหรือเข้าเป็นแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารในชุมชนของตนผ่านสื่อ ถือว่าเป็นอาหารสมองชั้นเลิศ ตื่นเช้ามาต้องดูทีวี อ่านหนังสือพิมพ์ เปิดอีเมล แชทกับเพื่อน เขียนบล็อก สร้างเงื่อนไขให้กับตนเองกลายเป็นกิจวัตรที่ต้องถือปฏิบัติ เป็นความชอบธรรมที่ต้องทำทุกวัน ถ้าขาดไปก็เหมือนจะขาดใจ สื่อที่ให้ข้อมูลข่าวสารมีทั้งแบบทางเดียวและสองทาง ซึ่งมีอยู่หลายประเภท อาทิ ทีวี สื่อสิ่งพิมพ์ เว็บไซต์ แมซเซนเจอร์ เกมออนไลน์ โดยสื่อที่จับต้องได้จริงและมีความน่าเชื่อถือคือสื่อสิ่งพิมพ์ เพราะเป็นวัตถุเอกสารที่จับต้องได้ นำไปอ้างอิงได้ แพร่หลายไปยังทุกกลุ่มอาชีพ อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกได้ และคนเขียนมักมีรายได้
สื่อสิ่งพิมพ์มีหลายประเภทแต่ที่แพร่หลายที่สุดคือหนังสือพิมพ์ หากจำแนกตามพื้นที่การขายก็จะแบ่งได้ 3 ประเภทคือ หนังสือพิมพ์ระดับชาติ หนังสือพิมพ์ท้องถิ่น และหนังสือพิมพ์ชุมชน มีผู้พัฒนาเว็บไซต์หลายท่านเห็นว่าข้อมูลข่าวสารในหนังสือพิมพ์ระดับชาติมีคุณค่าจึงต่อยอดหรือยกระดับไปเผยแพร่ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ เว็บไซต์ โทรศัพท์เคลื่อนที่ พีดีเอ จนเกิดกลุ่มหรือเวทีให้ผู้คนเข้าไปแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็นต่อประเด็นข่าวได้จากทุกที่ทุกเวลา เกิดกระบวนการจัดการความรู้ข้อมูลข่าวสารจนเกิดการเรียนรู้และเลือกนำไปใช้ในตามบริบทของตน
ปัจจุบันประเทศไทยขาดระบบฐานข้อมูลข่าวสารครบวงจรที่สามารถวิเคราะห์แยกข่าวตามกลุ่มเรื่อง จังหวัด พื้นที่ อาชีพ บุคคล หน่วยงาน ประเด็นปัญหา ช่วงเวลา ที่บูรณาการสื่อสิ่งพิมพ์ทุกประเภทเข้าด้วยกัน แม้เป็นเรื่องที่มีประโยชน์ แต่ขาดหน่วยงานที่จะรับภาระหนักและหลายท่านอาจบ่นพึมพำว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะรวมข้อมูลข่าวสาร ข้อเท็จจริงจากสื่อสิ่งพิมพ์หลายฉบับเข้าด้วยกัน แม้ผู้เขียนจะไม่เห็นด้วยกับคำพูดที่ว่าทุกปัญหาแก้ได้ด้วยเงิน แต่ปัญหานี้ใช้เงินแน่นอนอย่างน้อยก็ต้องใช้เงินซื้อหนังสือพิมพ์ เพราะต้องมีข้อมูลนำเข้าสู่ระบบและสรุปออกมาเป็นสารสนเทศให้สืบค้น แสดงรายงานสถิติเหตุการณ์เพื่อใช้เป็นบทเรียนประกอบการวางแผนในทุกสายอาชีพได้
