เป้าหมายสุดท้ายของชีวิตของเรายังคลุมเครือ

ภาพต้นฉบับ ที่จุดสนใจยังไม่ตก 1 ใน 4 จำเป็นต้อง crop ภาพ
ภาพต้นฉบับ ที่จุดสนใจยังไม่ตก 1 ใน 4 จำเป็นต้อง crop ภาพ

เวลาทำงานทำการ ก็มักจะต้องมีเป้าหมาย
กำหนดเป้าหมายไว้ไม่ชัดเจนก็จะเป็นปัญหา
กำหนดแล้วทำไม่ได้ก็จะเป็นปัญหา
ถ้าไม่กำหนด แล้วทำไปวัน ๆ ไม่เห็นปลายทางก็เป็นปัญหา
มีคนบอกว่าคิดมากเป็นทุกข์ .. ไม่คิดอะไรเลยบางทีก็สบายใจนะ

นำภาพต้นฉบับมาทำเส้นกริด ยังไม่มีจุดใดน่าสนใจ ต้อง crop เพื่อให้ได้จุดตัดใหม่
นำภาพต้นฉบับมาทำเส้นกริด ยังไม่มีจุดใดน่าสนใจ ต้อง crop เพื่อให้ได้จุดตัดใหม่

อย่างในลักษณะนี้
อุปมาอุปมัยก็เหมือนชีวิตของเรา
ที่ปลายทางยังคลุมเครือ
คงยังไม่มีใครตอบได้ชัดว่า ปลายทางแต่ละคนเป็นเมื่อใด
ไม่ค่อยชัดเจนว่าตรงปลายทางนั้นจะเป็นอะไร
แล้วคงไม่มีใครอยู่เพื่อปลายทาง จึงปลายทางว่าเป้าหมายไม่ได้
แต่มีหนทางให้เดิน ก็ต้องเดิน จะหยุด หรือถอยก็ไม่ได้
ไม่อยากถึงปลายทาง แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ และเกิดขึ้นแน่นอน

ตั้งใจให้จุดที่ 3 เป็นจุดสนใจ แต่ภาพไม่ดีพอ ไม่ค่อยชัดนะ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี
ตั้งใจให้จุดที่ 3 เป็นจุดสนใจ แต่ภาพไม่ดีพอ ไม่ค่อยชัดนะ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี

ภาพนี้ตั้งใจถ่าย ตามคำแนะนำของ Scott Kelby
ที่เขียนหนังสือ The Adobe Photoshop CS4 Book for Digital Photographers
แปลโดย รัชตา ซึ้งสุนทร เขียนไว้ในหน้า 170 ว่า
โดยทฤษฎีแล้ว จุดสนใจของภาพจะต้องถูกจัดวางไว้
ที่จุดตัดจุดใดจุดหนึ่งของเส้นกริด
คือ ตำแหน่งตัดกันของเส้นนอน 2 เส้น และเส้นตั้ง 2 เส้น ที่ห่างเท่ากัน
จะเลือกจุดตัดใดเป็นจุดสนใจก็ได้

สร้างจุดตัดให้เห็น ผมเลือกจุดตัดที่ 3 เป็นจุดสนใจ
สร้างจุดตัดให้เห็น ผมเลือกจุดตัดที่ 3 เป็นจุดสนใจ

คนไม่เหมือนคอมย่อมลำเอียงได้ (itinlife474)

โยกับบี ยามรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน
โยกับบี ยามรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน

น้ำต้มผัก ไม่มีน้ำตาล ถ้าบอกว่าหวาน แสดงว่าใช้ความรู้สึก

นั่งอ่านสื่อสิ่งพิมพ์หลายฉบับ ได้เห็นความเหมือนและความต่างอย่างชัดเจน ทั้งสื่อท้องถิ่นและสื่อส่วนกลางต่างก็มีแนวโน้มเลือกข้างหรือลำเอียงไปทางผู้ให้การสนับสนุน โดยเฉพาะสื่อท้องถิ่นที่มีค่าสนับสนุนต่ำทำให้ต้องรับผู้ให้การสนับสนุนมากขึ้น และทุกฉบับก็จะมีเนื้อหาเอนไปทางผู้ให้การสนับสนุน จนเหลือพื้นที่ให้กับข้อมูลข่าวสารลดลง ซึ่งมองได้ว่ามีความลำเอียง (Bias) ต่อสารที่สื่อออกไป อาจถือเป็นเรื่องปกติของสื่อที่อยู่ได้ด้วยการสนับสนุนจากองค์กรหรือหน่วยงาน การลำเอียงอาจเกิดขึ้นน้อยกับสื่อที่มีทุนสนับสนุน หรืออยู่ได้ด้วยตนเอง

เครื่องคอมพิวเตอร์ไม่ใช่มนุษย์จึงไม่มีความรู้สึก ทำให้นำเสนอข้อมูลอย่างตรงไปตรงมา ไม่มีลำเอียง หรือไม่มีปัจจัยทางเศรษฐกิจมาควบคุมจะปฏิบัติตามภารกิจที่กำหนด เช่นภาพยนตร์เรื่อง  Transcendence ที่คอมพิวเตอร์สมองมนุษย์ตั้งใจจะช่วยเหลือโลก แต่มนุษย์เป็นฝ่ายที่ตั้งข้อสงสัย และไม่ไว้ใจตามประสบการณ์ที่ผ่านมา มนุษย์เราบางครั้งกำหนดเป้าหมายไว้ทางหนึ่ง ทำแผนไว้ทางหนึ่ง ดำเนินการไปอีกทางหนึ่ง แล้วก็ไปสรุปผลอีกทางหนึ่ง ก็สามารถพบเห็นได้ เพราะความเชื่อเป็นปัจจัยให้มีพฤติกรรมเอนเอียงไม่สนใจความจริง ซึ่งอาศัยความพึงพอใจ และอารมณ์เป็นตัวกำหนดพฤติกรรม ถ้าชอบก็จะหาเหตุผลมาแก้ต่างให้รอดพ้นจากการถูกวิพากษ์อยู่เสมอ

การลำเอียงเป็นเรื่องปกติ เพราะทำให้มนุษย์มีสังคม มีพรรคพวก มีกลุ่มอาชีพ ร่วมกันคิดแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และตัดสินใจร่วมกันตามมติของกลุ่ม ไม่ขัดแย้งกันในกลุ่มแต่เอนเอียงการตัดสินใจไปทางเสียงข้างมาก ทำให้เกิดพลังในการต่อรองกับสังคมภายนอก ร่วมเผชิญศึกเพื่อผลประโยชน์ของกลุ่ม ต่างกับเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ไม่ลำเอียง ไม่รู้จักการผสมผสานความเชื่อ ถูกหรือผิดมีเพียงสองเงื่อนไขตามตรรกะตัดสินใจ แต่มนุษย์สามารถมองข้ามความผิดพลาดว่าเกิดได้ ทุจริตได้บ้าง โหดร้ายตอนที่หิวก็ได้ เช่นการเบียดเบียนชีวิตสัตว์อื่น ยอมรับได้ถ้าตนเองได้ประโยชน์ หรือทำให้ตนเองอยู่รอด ซึ่งความอยู่รอดไม่ใช่เงื่อนไขที่คอมพิวเตอร์ต้องคำนึงถึง แต่สำหรับมนุษย์แล้วความอยู่รอดเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด จึงทำให้การเลือกข้างกลายเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับมนุษย์

http://gossipstar.mthai.com/gossip-content/42157

ข่าว หมูกินเด็ก

ข่่าวหมูกินเด็ก
ข่่าวหมูกินเด็ก
ข้าวเหนียวหมูย่าง คงเป็นอาหารเช้าของหลาย ๆ คน
อ่านข่าวนี้อาจเปลี่ยนไป เหนียวไก่ กันรึเปล่านะ
เพราะที่เมืองจีน แม่หมูรับประทานเด็ก 2 ขวบ
โบราณว่า กฎแห่งกรรม
ถ้าเรากินเขา แล้วเขาก็กินเรา
ถ้าเราไม่เกินเข้า แล้วเขาก็ไม่กินเรา
ชีวิตสัตว์โลก ต่างกินกันเป็นอาหาร
อย่างคลิ๊ป สิงโต 14 ตัว ลุมกินโต๊ช้าง
มาดูกันว่าใครจะอิ่ม ใครจะเป็นอาหาร
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1415934627

เรียนก็ เพราะอยากได้ปริญญา ไม่ได้อยากรู้

think before post
think before post

จากที่ผมเห็น post นี้แล้ว
ฟังแล้ว ผมก็คิดว่า น่าจะเป็นประโยชน์กับนักศึกษานิเทศศาสตร์
ที่ผมกำลังจะไปคุยเรื่องคิดก่อนโพสต์ (Think before post)
ในวันศุกร์ที่จะถึงนี้ ว่าจะโพสต์อะไรคิดหน่อย
จะอ่านอะไรคิดด้วย จะเขียนอะไรยิ่งต้องคิดให้มาก
อย่างเช่น ดูภาพยนตร์เรื่อง เกรียนฟิคชั่น (Grean Fiction)
มีอะไรให้คิดเยอะว่าปัญหาหัวเลี้ยวหัวต่อของวัยรุ่น .. เยอะเพียงใด
เพราะเคยยกตัวอย่างหนังเรื่องน้ำพุ (2527)  .. นักศึกษาบอกว่ายังไม่เกิด
ต่อไปต้องหาตัวอย่างหนังที่พ.ศ.ใกล้ ๆ หน่อย ไม่งั้นงงกันทั้งห้อง

…….
ภาพนี้มีข้อความว่า
เรียนก็ เพราะอยากได้ปริญญา ไม่ได้อยากรู้
ทำงานก็ไม่ได้คิดอะไร แค่อยากได้ ค่าตอบแทน

แล้ว อ.วิริยะ eduzones แสดงความเห็นว่า
ความคิดเห็นของคนต่างประเทศ ที่ทำงานกับเรา
มันเหมือนดูถูก มันเจ็บ
แต่ถ้าฟังแล้ว คิด เราก็พัฒนา
ฟังแล้ว สวนกลับ ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

…….
คนไทยมักจะไม่รู้ว่าอะไรว่าอะไรคือเรื่องงาน และอะไรที่เรียกว่าเรื่องส่วนตัว
พวกเขาชอบเอาทั้งสองอย่างนี้มาปนกันจนทำให้ระบบการทำงานเสียไปหมด ซึ่งเป็นปัญหาใหญ่อย่างหนึ่งขององค์กร
1. ชอบสอดรู้สอดเห็น โดยเฉพาะเรื่องส่วนตัวของเพื่อนร่วมงาน
2. มักจะคุยกันเรื่องส่วนตัวที่ไม่เกี่ยวกับงานมากเกินไป บางครั้งทำให้บานปลายและนำไปสู่ข่าวลือ และการนินทากันภายในสำนักงาน
3. มักจะลาออกจากบริษัทโดยไม่ยอมแจ้งล่วงหน้าตามข้อตกลง แต่กลับคาดหวังว่าจะได้รับผลประโยชน์เต็มที
4. ไม่ยอมรับความผิดชอบที่มีมากขึ้นในช่วงวิกฤติ
5. ต้องการเงินมากขึ้นแต่กลับไม่ค่อยสร้างคุณค่างานอะไรเพิ่มขึ้นเลย
วิลเลี่ยม แมคคินสัน
http://www.chancoop.com/coop/ckeditor/system/plugins/ckfinder/upload/files/NewsBoss22_2557.pdf

http://www.oknation.net/blog/print.php?id=463338

https://www.facebook.com/ajWiriya/photos/a.582316755123646.1073741850.109357035752956/822591291096190/
https://www.facebook.com/ThinkB4UPostTH

ทิ้งลูกทิ้งเมียไปนาน หลง จำทางกลับบ้านไม่ได้

ทิ้งลูกทิ้งเมียไปนาน หลง จำทางกลับบ้านไม่ได้
ทิ้งลูกทิ้งเมียไปนาน หลง จำทางกลับบ้านไม่ได้
คลิ๊ปทีม Metronome film
รองชนะเลิศอันดับที่ 1 ในงานประกวดภาพยนตร์สั้น
ภายใต้ สโลแกน “ลำปางนครแห่งความสุข ที่ไม่หมุนไปตามกาลเวลา”
ประกาศผลเมื่อ 8 พ.ย.2557 คลิ๊ปมีความยาว 17.07 นาที
เรื่อง 1039 (หมายเลขถนน)
เรื่องราว
พนักงานขับรถเป็นชาวลำปาง
มีงานต้องพาเด็ก ๆ ไปทัศนศึกษาเชียงใหม่
แกล้งบอกว่ารถเสีย เพื่ออยู่ลำปางตามหาครอบครัว
แต่ไปทำงานกรุงเทพฯ นานมาก จนจำทางกลับบ้านไม่ได้
เมื่อไปถึงพบว่าครอบครัวย้ายที่อยู่ จึงตามหาต่อ
ระหว่างตามหาก็ พาเด็ก ๆ ไปเที่ยวในสถานที่ต่าง ๆ
จนตามพบลูกเมีย แล้วทุกคนก็มีความสุข
คาดว่า พนักงานขับรถ ยังกลับไปทำงานกรุงเทพ เหมือนเดิม
พบว่านี่คือ “นครแห่งความสุข”
ประเด็นที่ผมสนใจจากคลิ๊ป
– พาเด็กนานาชาติจะไปทัศนศึกษาเชียงใหม่
– รถเสียที่ลำปาง ก่อนเลี้ยวไปเชียงใหม่
– เด็ก 7 คนเห็นชามใหญ่ยักแล้วไปถ่ายรูปกับตะเกียบ
– รถเสีย ปัญหาใหญ่ยักเลยครับ ช่วยกันเข็น เข้าอู่อ๊อดเบรคยนต์
– กล้อง zoom ใกล้ ไกล ได้อารมณ์
– คนขับรถบอกไม่ต้องรีบ ช่างซ่อมตามลำดับคิว ไม่รัดคิว
– ระหว่างรอ ไปพักบ้านคนขับรถ
– นั่งสี่ล้อ ให้เด็ก ๆ โหนหลังรถ เหมือนกรุงเทพฯ เลย
– มุข คนขับจะหลง หาบ้านตนเองไม่ถูก
– บ้านที่เคยอยู่ เป็นบ้านร้าง เพราะไม่กลับมาลำปางเลย
– เด็ก ๆ ดราม่า เบื่อที่ต้องรอนาน
– เปลี่ยนแผนไปทัศนศึกษาที่ลำปางแทน เป็นแผน 2
– เริ่มเที่ยวที่สถานีรถไฟ แล้วนั่งรถม้าชมเมือง
– ผ่านห้าแยกหอนาฬิกา สะพานรัษฎาภิเศก
– ซื้อของฝากที่ร้านข้าวแต๋นน้ำแตงโม คุณมณี
– ไปดูอินทราเซรามิก ดูการผลิตถ้วยชาม และเพนท์สีกันเอง
– ชามไก่เป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดลำปาง
– อุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน ไปน้ำตก และต้มไข่น้ำพุร้อน
– เกิดปีฉลู (วัว) ไปไหว้พระธาตุลำปางหลวง เป็นมงคลกับชีวิต
– ไปดูเงาพระธาตุกลับหัว แต่ห้ามผู้หญิงเข้าไป
– ไปแม่เมาะเล่นสไลด์ที่จุดชมวิว
– แล้วพบลูกโดยบังเอิญ อึ้งไปเลย ทำงานหนักไปนะครับ
– คนขับวางแผน แกล้งรถเสีย จะได้ตามหาลูกเมีย
– จบด้วยดี เด็ก ๆ ให้อภัย เพราะสนุกกันมาก ทบทวนว่าไปไหนมา
– ก่อนกลับไปกาดกองต้า
– เด็ก ๆ แสดงเต้น และเล่นดนตรีหน้าพิพิธภัณฑ์
– เรื่องนี้จึงมีเด็กทั้งหมด 8 คน
– เสียดายเด็ก ๆ นานาชาติ ไม่ได้ “ฟุตฟิตฟอไฟ”
– credit ยาวมาก
– พี่ดัมมี่ ชื่อคุณธนบดินทร์ ยงสืบชาติ
– ครูฟาย ชื่อคุณวีรพล เจษฎาภัทรกุล

อย่างนี้ต้องลาออกไปอยู่บ้าน

ใบลาออก (resignation)
ใบลาออก (resignation)
คลิ๊ปทีม MovieMode
ชนะที่ 1 ในงานประกวดภาพยนตร์สั้น
ภายใต้ สโลแกน “ลำปางนครแห่งความสุข ที่ไม่หมุนไปตามกาลเวลา”
ประกาศผลเมื่อ 8 พ.ย.2557 คลิ๊ปมีความยาว 19.41 นาที
เรื่อง ความทรงจำ (remember)
การทำ story board มีหลายฉากทั้งลำปาง และกรุงเทพฯ
เรื่องราว
คนลำปาง ไปทำงานกรุงเทพฯ ทำงานหนัก ทำให้ล้มป่วย
กลับมาพักที่ลำปาง เห็นพ่อ เห็นเพื่อนบ้าน ทำให้กลับใจ
แล้วกลับไปกรุงเทพฯ ยื่นใบลาออกจากงาน
กลับมาอยู่บ้านดีกว่า สบายใจ
เมื่ออยู่ลำปางก็ออกเที่ยวกับพ่อไปสถานที่ต่าง ๆ
พบว่านี่คือ “นครแห่งความสุข”

ประเด็นที่ผมสนใจจากคลิ๊ป
– เริ่มต้นจากการสร้างอารมณ์ “เศร้า” ด้วยใบลาออก
– เล่าถึงที่มาของการยื่นใบลาออก
– กล้องที่ใช้สามารถ zoom เข้าออกได้
– มีการแสดงด้วยสีหน้า และท่าทาง (drama)
– ทำงานมาก เครียด จึงล้มป่วย เป็นตรรกะในปัจจุบัน
– ซ้อนคลิ๊ป .. ให้เห็นความคิดที่อยู่ในห้วงคำนึง
– คติเรื่องรูปแบบการใช้ชีวิตของคนในสังคมเมือง
– หมอบอก อยู่เฉย ๆ ก็จะดีเอง สรุปว่ากลับบ้านเก่า
– ทางกลับลำปางพบพระบิณฑบาต ถ่ายจากกลางทุ่ง
– มุมกล้องสะท้อนกระจกรถ
– น่าจะใช้กล้องหลายตัว สะท้อนการพูดคุยของพ่อลูก
– พูดถึงชามไก่ขณะทานข้าว เป็นเครื่องปั้นลือนาม
– พระเอกพูดไทย พ่อและชาวบ้านพูดเมือง
– ปัญหาในการทำงานพระเอก ทำมากแล้วเครียด
– พ่อลูกคิดไม่ตรงกัน อยู่ด้วยไม่ได้ ถ้ายอมซะคนก็คงลงตัว
– โต๊ะทานข้าวสวย ย้อนยุค เป็นผลิตภัณฑ์ที่ทำจากไม้
– ถามหา wi-fi แปลกนะ น่าจะถามหาโทรศัพท์
– สมัยนี้ ลำปางไม่น่าห่างขนาดหาสัญญาณโทรศัพท์ไม่ได้
– ถ่ายสะพานรัษฎาด้วยเลนกว้าง
– ไปวัดพระธาตุลำปางหลวงฟังเทศ ทำบุญให้แม่
– ฟังแม่คุยกันกับลูก สงสัยเป็นจุดทำให้คิดได้ กตัญญู
– ร้องไห้ คิดถึงแม่ เพราะเห็นแม่ลูกเขาคุยกัน
– มีมุมสูง มุมต่ำ กดกล้องลงมา
– หยิบรูปเก่า นึกถึงความหลัง
– ข้าวแต๋นลำปาง ของฝากขึ้นชื่อ
– ก่อนกลับไปกรุงเทพฯ แวะบ้านหลุก แห่งงานฝีมือแกะสลัก
– ชีวิตที่กรุงเทพฯ บนสะพานลอย ดูวุ่นวาย
– สรุปว่าลาออก กลับไปอยู่บ้าน ไปอยู่กับพ่อ
– “คุณจะเป็นอะไรก็ได้ ถ้าคุณมีความสุขกับมัน”
– ท้องฟ้าเคลื่อนไหว สะท้อนว่าเวลากำลังเปลี่ยน
– เล่นกับเด็ก ๆ กลางสายรุ้ง
– ล่องแม่น้ำลอดสะพานบ้านหลุก
– เที่ยววัดเฉลิมพระเกียรติฯ แห่งท่องเที่ยว unseen ลำปาง
– ยืนหมุน ๆ บนยอดเขา
– น้ำเย็น น้ำอุ่น ที่น้ำตกแจ้ซ้อนกับพ่อ
– ลวกไข่ที่น้ำพุร้อนแจ้ซ้อน
– ขี้ช้างที่ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย
– เดินขึ้นดอยขุนตาล เหนื่อยนะนั่น
– คิดถึงแม่ที่ยอดดอยขุนตาล
– ออกแบบหน้า credit สวย
– ผู้แสดงเป็นพ่อ ชื่อคุณชัชวาลย์ กิติโรจนา
– ผู้แสดงเป็นชาย ชื่อคุณอรรถกร จังเกษม

ผลการตัดสิน หนังสั้น ลำปางนครแห่งความสุข

คลิ๊ปที่ชนะการประกวด
คลิ๊ปที่ชนะการประกวด

ผลการตัดสิน หนังสั้น ลำปางนครแห่งความสุข
ทีมที่ชนะ 8 พฤศจิกายน 2557
ชนะเลิศอันดับ 1 ทีม MovieMode ลำปาง LP001
ป่วย กลับลำปาง และพบแต่เรื่องดี ๆ

รองชนะเลิศอันดับ 1 ทีม metronome film กรุงเทพ LP047
เด็ก ๆ จากรถตู้ตะเวนเที่ยวในลำปาง

รองชนะเลิศอันดับ 2 ทีม ณ นครแห่งความสุข ลำปาง LP091
ความรัก ความสัมพันธ์ของแม่กับลูก

รวมคลิ๊ปเข้ารอบ 10 สุดท้ายที่ 23.18 – 23.27
http://www.thaiall.com/vdoteach/

ประเด็นที่ผมมักมองหาเมื่อดูหนังสักเรื่องหนึ่ง
1. เนื้อเรื่องในภาพรวม
2. นำเสนอความเป็นลำปางได้หลากหลาย
3. นำเสนอความเป็นลำปางได้ลึกซึ้ง
4. บุคลิกของนักแสดงประกอบ
5. บุคลิกของนักแสดงนำ
6. เสื้อผ้าของผู้แสดง
7. หน้า และผมของผู้แสดง
8. เสียงชัดเจน
9. ชัดถ้อยชัดคำ
10.ทำเลถ่ายทำสวยงาม
11.เทคนิคการถ่ายทำ(ซูม+มุม)
12.เทคนิคที่สร้างสรร
13.กระตุ้นอารมณ์ผู้ชมบ่อยครั้ง
14.จุด climax หรือคติ
15.จุดเริ่มต้นน่าประทับใจ

ประเด็นที่ผมมักมองหาเมื่อดูหนังสักเรื่องหนึ่ง1. เนื้อเรื่องในภาพรวม2. นำเสนอความเป็นลำปางได้หลากหลาย3. นำเสนอความเป็นลำปางได้ลึกซึ้ง4. บุคลิกของนักแสดงประกอบ5. บุคลิกของนักแสดงนำ6. เสื้อผ้าของผู้แสดง7. หน้า และผมของผู้แสดง8. เสียงชัดเจน9. ชัดถ้อยชัดคำ10.ทำเลถ่ายทำสวยงาม11.เทคนิคการถ่ายทำ(ซูม+มุม)12.เทคนิคที่สร้างสรร13.กระตุ้นอารมณ์ผู้ชมบ่อยครั้ง14.จุด climax หรือคติ15.จุดเริ่มต้นน่าประทับใจ

ขอแบ่งอาหารจากคนแปลกหน้า

need food
need food
ที่ต่างประเทศมีการทำรายการแอบถ่าย
แสดงให้เห็นว่าคนที่ได้อาหารมายากจะไม่แบ่งอาหารให้กับคนอื่น
แต่คนที่ได้อาหารมาง่ายจะยินดีแบ่งอาหารให้กับคนอื่น
กลุ่มที่ 1 คนที่ได้อาหารมายาก ซึ่งเป็นคนทำงานจึงได้เงินมา
คนทั่วไปในยุคทุนนิยม จะต้องทำงาน จึงจะมีอาหารกิน
เมื่อมีคนอื่นมาขอแบ่งไปรับประทาน ก็มักจะไม่ยินยอม
กลุ่มที่ 2 คนที่ได้อาหารมาง่าย ซึ่งเป็นคนไม่ทำงานแต่มีอาหารกิน
คนที่ได้รับการแบ่งปันจากคนอื่นโดยง่าย
เมื่อมีคนที่หิวโหยมาขอแบ่งปันอาหารบ้าง
ก็ยินดีจะแบ่งปันให้กับคนที่มาขอ เพราะมีอาหารมากพอ
แล้วเมื่อเขาแบ่งปันอาหารแล้ว ผู้รับก็แสดงน้ำใจด้วยการให้เงินเขา
เขาก็รู้สึกซึ้งใจ น้ำตาไหล
สรุป .. จากการไปอ่านความคิดเห็นจากบางเว็บไซต์เกี่ยวกับคลิ๊ปนี้
เขาน่าจะพบว่า คนทั่วไปไม่มีน้ำใจ แต่คนจรจัดมีน้ำใจมากกว่า
ผมว่านะ ใคร ๆ ก็คงคล้อยตามคลิ๊ปนี้
คลิ๊ปนี้มีคนดูกว่า 20 ล้านคน
คลิปการทดลองน่าทึ่ง เมื่อคนแปลกหน้าขอแบ่งของกินจากขอทาน


หนังเรื่อง อัจฉริยะรถด่วนล้ำโลก (
Atlas Shrugged Part II )
เล่าเรื่องสังคมทุนนิยม คนทำมากย่อมได้มาก จะแบ่งปันตามกฎของสังคมได้อย่างไร
ถ้าแต่ถ้าเป็นสังคมนิยม ทุกคนได้รับผลตอบแทนเท่ากัน ไม่มีใครเพิ่ม ไม่มีใครลด ทุกคนเสมอภาค

เพลงสังคมก้มหน้า ของ cobrak

social,internet,facebook,instagram
social,internet,facebook,instagram
กลอนแปด เป็นคำประพันธ์อีกชนิดหนึ่งที่ได้รับความนิยมกันทั่วไป เพราะเป็นร้อยกรองชนิดที่มีความเรียบเรียงง่ายต่อการสื่อความหมาย และสามารถสื่อได้อย่างไพเราะ ซึ่งกลอนแปดมีการกำหนดพยางค์และสัมผัส มีหลายชนิดแต่ที่นิยมคือ กลอนสุภาพ
กลอนแปด บทหนึ่งมี 4 วรรค แต่ละวรรคมี 8 คำ

เนื้อเพลง สังคมก้มหน้า มีลักษณะคล้ายกลอนแปด
แต่สัมผัสระหว่างวรรค หรือระหว่างบทไม่ตรงตามรูปแบบของกลอนแปด
http://www.tangklon.com/%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E/%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%AD%E0%B8%998


บทที่ 1
ยินดีต้อนรับสังคมก้ม[หน้า] รอยต่ออนาลอกสังคมคน[บ้า]
เปรียบเปรยหน้าคนในขณะที่ย่น[หน้า] ตรรกะห่วยแตกวาจาคม[กล้า]
บทที่ 2
สังคมแบบใหม่โชว์ใต้ร่ม[ผ้า] ทัศนะยาวไกลสังคมนิยม[อ้า]
เรื่องราวมากมายไฮไลท์ตรงปล้น[ฆ่า] ให้ตายกันไปข้างไอ้สังคมก้ม[หน้า ]
บทที่ 3
โลกสมัยใหม่ที่ล้ำหน้ากว่ายุค[เดิม] วิ่งตามกันเท่าไรเหมือนกับอยู่ที่[เดิม]
บทนิยามเพิ่มเติมเรียกสังคมก้ม[หน้า] เปิดเผยกันทุกอย่างอวัยวะใต้ร่ม[ผ้า]
บทที่ 4
ห่างกันแค่สองวาก็ต้องคุยด้วยอัก[ษร]  อยากย้อนยุคกลับให้นารายณ์มาปัก[ศร]
บทกลอนพุทธทาสเคยบอกมา[ตลอด] ทำนายไว้ไม่ผิดมันคือยักษ์ตา[บอด]
บทที่ 5
ฮันโหลโซเชียลสังคมบนหน้า[จอ] สร้างภาพบ้าบอมีแต่ติ่งที่บ้า[ยอ]
ทำงานผ่านเน็ตแค่ห้าชั่วโมงต่อ[วัน] กับข้อความลูกโซ่มันน่ารำคาญพอพอ[กัน]
บทที่ 6
เทคโนโลยีไม่สามารถแทนความ[รัก] เขย่าแค่กริกเดียวก็ได้ซั่มกันตาม[นัด]
อินเทอร์เน็ตเข้าเส้นต่อให้ขายรถหรือดาวน์[บ้าน] มือถือต้องติดตัวจะได้ส่องเรื่องชาว[บ้าน]
บทที่ 7
ยินดีต้อนรับสังคมก้ม[หน้า] รอยต่ออนาลอกสังคมคน[บ้า]
เปรียบเปรยหน้าคนในขณะที่ย่น[หน้า] ตรรกะห่วยแตกวาจาคม[กล้า]
บทที่ 8
สังคมแบบใหม่โชว์ใต้ร่ม[ผ้า] ทัศนะยาวไกลสังคมนิยม[อ้า]
เรื่องราวมากมายไฮไลท์ตรงปล้น[ฆ่า] ให้ตายกันไปข้างไอ้สังคมก้ม[หน้า ]
บทที่ 9
อดีตของดวงตาคือหน้าต่างของหัว[ใจ] ยุคนี้มันไม่ใช่แถมยังด่าว่าหนักหัว[ใคร]
เอามีดกรีดมือถ่ายรูปลงไอ[จี] ผอมเห็นถึงซี่โครงโพสต์บอกอ้วนจะทำยังไง[ดี]
บทที่ 10
ถ้าพี่ไลค์มาน้องไลค์กลับไม่โกงร้อยเปอร์[เซ็น] เพื่ออะไรไม่รู้ละสรยุทธมาถกสักประ[เด็น]
ทะเลาะอยู่กับเมียมาโชว์โง่หน้าเฟส[บุ๊ค] ออกมาแฉมาราธอนแทบจะลงกิเนส[บุ๊ค]
บทที่ 11
กินข้าวแค่นี้มาอวดอะไรกันนัก[หนา] โพสต์ทุกการเคลื่อนไหวอันนี้ต้องพาไปรัก[ษา]
หน้าใสฟรุ้งฟริ้งหน้าจริงตาย[สนิท] เซลฟี่ไม่สะใจต้องเสริมไม้เท้ากาย[สิทธิ์]
บทที่ 12
ติดแท็กขายเสื้อผ้าขายครีมตั้งแต่เปิด[ใช้] นี้มันเฟสบุ๊คไม่ใช่ตลาดเปิด[ท้าย]
พยายามเป็นเซเรปต้องโชว์นมโชว์ใต้สะ[ดือ] วิจารณ์กันให้ตายแต่ยิ่งดังตะพึดตะ[พือ]
บทที่ 13
ยินดีต้อนรับสังคมก้ม[หน้า] รอยต่ออนาลอกสังคมคน[บ้า]
เปรียบเปรยหน้าคนในขณะที่ย่น[หน้า] ตรรกะห่วยแตกวาจาคม[กล้า]
บทที่ 14
สังคมแบบใหม่โชว์ใต้ร่ม[ผ้า] ทัศนะยาวไกลสังคมนิยม[อ้า]
เรื่องราวมากมายไฮไลท์ตรงปล้น[ฆ่า] ให้ตายกันไปข้างไอ้สังคมก้ม[หน้า ]
บทที่ 15
ตะกอนความคิดเอาสมองออกมาเว้น[แยก] เป็นเกียรติวงศ์ตระกูลศึกชิงเม้น[แรก]
มันกลับเป็นเรื่องแปลกเสพข่าวไม่ต้อง[กรอง] ก้มหน้าก้มตาข้ามถนนก็ไม่ต้อง[มอง]
บทที่ 16
โลกแห่งจิตวิทยาเดินหน้าด้วยอา[รมณ์] เหตุผลคือเรื่องรองเรื่องหลักคือสัป[ดน]
นั่งยิ้มกับมือถือก้มหน้าบนบีที[เอส] อิสระในกรงทองเหมือนกับปล่อยให้ไทยมีฟรี[เซ็ก]
บทที่ 17
แมซซาร์ทมันทั้งวันคุยกับเพื่อนอยู่ประ[จำ] พ่อแม่นั่งอยู่บ้านไม่เห็นคุยสักกะ[คำ]
หันหลังให้กับโลกกลัวความจริงมาข่วน[ตัว] ลืมสังคมส่วนร่วมอยู่กับโลกส่วน[ตัว]
บทที่ 18
คนรวยคนจนร้อยบาทมีค่าไม่เท่า[กัน] คนคิดคนทำหนึ่งประยะไม่เท่า[กัน]
คนชั่วคนดีสิบนัดประสงค์ไม่เหมือน[กัน] คำพูดหนึ่งประโยคคนเป็นล้านก็ตีความหมายไม่เหมือน[กัน]
บทที่ 19
ยินดีต้อนรับสังคมก้ม[หน้า] รอยต่ออนาลอกสังคมคน[บ้า]
เปรียบเปรยหน้าคนในขณะที่ย่น[หน้า] ตรรกะห่วยแตกวาจาคม[กล้า]
บทที่ 20
สังคมแบบใหม่โชว์ใต้ร่ม[ผ้า] ทัศนะยาวไกลสังคมนิยม[อ้า]
เรื่องราวมากมายไฮไลท์ตรงปล้น[ฆ่า] ให้ตายกันไปข้างไอ้สังคมก้ม[หน้า ]
บทที่ 21
ยินดีต้อนรับสังคมก้ม[หน้า] ไลค์แรกเมนท์แรกสังคมก้ม[หน้า]
เร่งสร้างแลนด์มาร์คสังคมก้ม[หน้า] เฮ้ย!!มีถั่วไหมสังคมก้ม[หน้า]
บทที่ 22
ดาราโชว์ร่องสังคมก้ม[หน้า] เยสนมธรรมะสังคมก้ม[หน้า]
เกาหลีขี้โกงสังคมก้ม[หน้า] ผมยืนขึ้นเลยไอ้สังคมก้ม[หน้า]
คลิ๊ปนาน 4.42 นาที
พูดกันดี ๆ เรื่องสังคมก้มหน้า

จิตลวงโลก (mind scape)

mindscape
mindscape

เป็นเรื่องราวของนักอ่านความทรงจำ
โดยเข้าไปอยู่ในความทรงจำ เพื่อหาสาเหตุของปัญหา
และสามารถแก้ปัญหาได้อย่างถูกจุด
เหตุเกิดกับลูกเศรษฐีคนหนึ่ง ที่ไม่ยอมรับประทานอาหาร
ก็เป็นหน้าที่ของนักอ่านความทรงจำ
ที่จะเข้าไปในความทรงจำ แล้วก็แก้ไข
แต่เรื่องนี้ลึกลับซับซ้อน มีคนพูดจริง และพูดโกหกเพียบ
เหมือนที่คนโบราณกล่าวว่า “รู้หน้าไม่รู้ใจ”
หรือที่ลานนา คัมมินส์ ร้องเพลง “ไว้ใจได้กา”

ปล. เสียดายพระเอกไม่หล่อนะครับ ไม่งั้นคนคงดูเยอะกว่านี้

หากเป็นเรื่อง inception นั่นเขาเข้าไปเปลี่ยนจิตสำนึกได้เลย
ส่วนเรื่อง final cut ของ robin williams อ่านสมอง
ไปเก็บในสื่อเก็บข้อมูล แล้วฉายสิ่งดี ๆ ในงานศพได้เลย
แล้วฉายออกเป็นคลิ๊ปวีดีโอได้เลย